چون که در قرآن حق بُگریختی
با روان انبیا آمیختی
هست قرآن حال های انبیا
ماهیان بحر پاک کِبریا
ور بخوانی و نِه ای قرآن پذیر
انبیا و اولیا را دیده گیر
ور پذیرایی، چو برخوانی قَصَص
مرغ جانت تنگ آید در قفس
منبع: مثنوی معنوی، جلال الدین محمّد بن محمّد مولوی، به تصحیح رینولد نیکلسون، تهران، انتشارات هرمس، چاپ اوّل: 1382، دفتر اوّل، ص 71
وجود بزرگان موجب برکت است.
هرکس به آن ها احترام نگذارد و به کوچکترها محبّت نکند،
از ما نیست.
نهج الفصاحه، مرتضی فرید تنکابنی، تهران، دفتر نشر فرهنگ اسلامی، چاپ شانزدهم: 1385، صفحۀ 21 .
خالق درمان ها
منبع: دیوان وافی بروجردی، [به همّت] ناصر صامتی، تهران، نشر دانا، چاپ اوّل: 1390، صص 9 - 11.
ملکا ذکر تو گویم که تو پاکی و خدایی
نروم جز به همان ره که توام راهنمایی
همه درگاه تو جویم، همه از فضل تو پویم
همه توحید تو گویم که به توحید سزایی
تو زن و جفت نداری، تو خور و خفت نداری
اَحَدِ بی‌زن و جفتی، مَلِک کامروایی
نه نیازت به ولادت، نه به فرزندت حاجت
تو جلیل الجَبَروتی، تونَصیرُ الاُمرایی
تو حکیمی، تو عظیمی، تو کریمی، تو رحیمی
تو نمایندۀ فضلی، تو سزاوار ثنایی
بَری از رنج و گُدازی، بَری از درد ونیازی
بَری از بیم و امیدی، بَری از چون و چرایی
بَری از خوردن و خُفتن،بَری از شرک و شبیهی
بَری از صورت و رنگی، بَری از عیب و خطایی
نتوان وصف تو گفتن که تو در فهم نگنجی
نتوان شِبهِ تو گفتن که تو در وهم نیایی
نَبُد این خلق و تو بودی، نَبُوَد خلق و تو باشی
نه بجنبی نه بگردی، نه بکاهی نه فزایی
همه عزّی و جلالی، همه علمی و یقینی
همه نوری و سروری، همه جودی و جزایی
همه غیبی تو بدانی، همه عیبی تو بپوشی
همه بیشی تو بکاهی، همه کمّی تو فزایی
احدٌ لَیسَ کَمّثله، صَمَدٌ لَیسَ لَهُ ضِدّ
لِمَنْ المُلک، تو گویی که مرآن را تو سزایی
لب و دندان «سنایی» همه توحید تو گوید
مگر از آتش دوزخ بُوَدَش رویِ رهایی
منبع: سنایی غزنوی، دیوان، به اهتمام سیّد محمد تقی مدرس رضوی(دکتر)، تهران، انتشارات سنایی، چاپسوم: 1362، ص602.
تایپ: بیتوته
تصویر: ویکی پدیا
عذرِ تقصیر
منّت خدای راعزّوَجلّ، که طاعتش موجب قربت است و به شکر اندرش مزید نعمت .
هرنَفَسی که فرو می رود مُمِدّ حیات است و چون برمی آید مُفَرَّحِ ذات.
پس، در هر نَفَسی دو نعمت موجود است و برهر نعمتی، شُکری واجب .
از دست و زبان که برآید
کز عهدۀ شـکرش بِدَرآید
بنده همان بِه که زِ تقصیـر خویش
عـذر به درگـاه خــدای آورد
وَرنـه سـزاوار خـداوندیـش
کس نتواند که به جای آورد
بارانِ رحمتِ بی حسابش همه را رسیده و خوانِ نعمتِ بی دریغش همه جا کشیده.
پردۀ ناموس بندگان به گناه فاحش ندرد و وظیفۀ روزی به خطای منکر نبرد .
********
ای برتراز خیـال و قیـاس و گمان و وَهم
وَز هرچه گفته اند و شنیدیم و خوانده ایم
مجـلس تمام گشت و به آخــر رسید عـمـر
مـا هـمچنـان در اوّلِ وصـفِ تـو مانده ایم
منبع : گلستان سعدی،تصحیح و توضیح: غلامحسین یوسفی(دکتر)،انتشارات خوارزمی، تهران، چاپ دوم 1369، صص 49 و 51.
منبع تصویر :خبرگزاری تسنیم .
اخلاص عمل
از علی آموز اخلاص عمل
شیر حق را دان مطهر از دغل
ای علی که جمله عقل و دیده ای
شمه ای وا گو از آن چه دیده ای
تیغ حلمت جان ما را چاک کرد
آب علمت خاک ما را پاک کرد
باز گو ای بازِ عرش خوش شکار
تا چه دیدی این زمان از کردگار
چشم تو ادراک غیب آموخته
چشم های حاضران بر دوخته
راز بگشا ای علی مرتضی
ای پس از سوءالقضا حسن القضا
چون تو بابی آن مدینۀ علم را
چون شعاعی آفتاب حلم را
باز باش ای باب رحمت تا ابد
بارگاه ما لهُ کفواً احد
منبع: مولوی، جلال الدین محمّد بن محمّد، مثنوی معنوی، به تصحیح رینولد نیکلسون، تهران، انتشارات هرمس، چاپ اوّل: 1382 .دفتر اوّل.
منیع عکس: ویکی پدیا. نقاش: حسین بهزاد.
حضرت محمّد(ص) می فرمایند:
اگر یکی از شما نهالی در دست دارد، باید آن را بکارد، [حتّی] اگر روز قیامت باشد.
منبع:
نهج الفصاحه،مرتضی فرید تنکابنی، تهران، دفتر نشر فرهنگ اسلامی، چاپ شانزدهم: 1385،
ص: 267.
خط: حسن هریسی، از روی قرآن مشهور به "سلطانی"، تهران، انتشارات علمی، 1340 هجری شمسی.
منبع:
روان شناسی رشد، لورا برک، مترجم: یحیی سیّد محمّدی، نشر ارسباران،صفحۀ 599
