مادرانه ای بروجردی

 

 

مادرانه ای با لهجه ی بروجردی

 

لالالالا لالالالا

لالالالا لالالالا

لایی لالا، لالالالا

یِه ایواره وُ یِه وقتی

گَوارَته پا دِرختی

بَوَنِم مَه وا یِه سختی

لالالالا لالالالا

لالالالا لالالالا

لایی لالا، لالالالا

گل نازِم  گل پونه

گل نازِم  گل آلو

دِرختِ سیوُ زردآلو

لالالالا لالالالا

لالالالا لالالالا

لایی لالا، لالالالا

بُوَت رفتَه دُمِه خونَه

رولَه ایدُنیا ویرونَه

وِرَ هیشکَه نِمِمونَه

لالالالا لالالالا

لالالالا لالالالا

لایی لالا، لالالالا

شُویی رفتِم وِ مهمونی

پِلِو خوردِم مینِه دِوری

سَرِم اِشکِس وا او دِوری

لالالالا لالالالا

لالالالا لالالالا

لایی لالا، لالالالا

شُویی رَفتِم وِ قُرِسو

سُوار آما  زِ  لُرِسو

مَنِه بُردا  وِ  کُردِسو

لالالالا لالالالا

لالالالا لالالالا

لایی لالا، لالالالا

لالالالا لالالالا

لالالالا لالالالا

لایی لالا، لالالالا

 

 راوی: فاطمه قپانوری

 منبع: افسانه های بروجردی(جلد نخست)، به همّت بهرام آقاخانی چگنی و منظر ناگهی سرچقایی، انتشارات شاپورخواست، چاپ اوّل: 1398 .

دبستان گل نرگس بروجرد: کتابخوانی و قصّه گویی

بخوان و بگو

دبستان گل نرگس بروجرد

کلاس سرکار خانم مقدسی

1402

 

 

قصّه گویی: کارگاه سوم

سومین کارگاه قصّه گویی با محوریت قصّه های قرآنی

پویش مهر با همکاری دارالقرآن خاتم الانبیا

بروجرد آبان 1402

رد پایی بر خاک

رد پایی بر خاک

طرح: استاد عبّاس دیناروند

خط: استاد سیّد وحید طباطبایی صدر

شیخ بهایی: ارزش امیدوار کردن دیگران

 

           درِ بسته باز کردن

همه روز روزه بودن، همه شب نماز کردن

همه ساله حج نمودن، سفر حـجـاز کردن

شب جمعه ها نخفتن، به خدای راز گفتن

ز وجــود بــی نـیـازش، طـلـب نـیـاز کردن

ز مـسـاجـد و معابد، همه اعتکاف جستن

ز مـنـاهـی و مـلاهـی، هـمه احتراز کردن

ز مـدینه تـا به کعبه، سر و پا برهنه رفتن

دو لـب از بـرای لبیک، به وظیفه باز کردن

بـه خـدا کـه هیـچیـک را، ثمر آن قدر نباشد

کـه بـه روی نـا امیدی، در بسته باز کردن

گذر عمر

    دَهگانه­ های عمر  

 

 به عهد خردسالی، ناز پرور                          

 تو را گهواره جنبان بود مادر             

 ز ده تا بیست آغاز جوانی است                     

 اساس ِ استوار زندگانی است

 سنین عمر چون بگذشت از بیست           

 نشاید مر تو را چون کودکان زیست

 چراغ سی گهی افروخته باشی                 

 که از دانش بسی آموخته باشی

 بهار عمر باشد تا چهل سال                        

 مبادا بی خبر باشی زاحوال

 شمار عمر چون آید به پنجاه                     

 تو را فرزندگان تابند چون ماه

 به حد شصت چون آید شمارت                       

 ببالد نوجوانی در کنارت

 رسد چون نوبت عمرت به هفتاد                  

 رود شور جوانی پاک بر باد

 به هشتادت بود آغاز سستی                       

 زمان سستی و نا تندرستی

 نود باشی یکی افتاده ی پیر                      

 که آموزند از تو رأی و تدبیر

 پس از صد گاه رفتن پیش آید                   

 سفر را مردِ  دور اندیش باید

 

شعر از شادروان حاج ابوالحسن نوروزی

منبع:  وبگاهِ " فخر آباد گنجی در کویر" [با اندکی اصلاح].

 

بهار بروجرد

گرچه سپاهان بهشت روی زمین است 

 لیـک نَـیَــرزَد به یک بهــار بــروجــرد

بروجرد، جادّۀ ونایی

انجمن ادبی: گام اوّل

بروجرد

رویش از دل سنگ

خواستن + امید + تلاش = توانسن است.

 

لرستان، ایستگاه بیشه