این سروده یکی از بهترین ستایشنامه های شعرفارسی است. اصل آن یکصد و پنج بیت و در ابتدای داستان لیلی و مجنون آمده است. من شانزده بیت از آن را در زیر می آورم و بعد از آن منابعی را معرفی می کنم تاعلاقمندان بیت های بیشتر و داستان لیلی و مجنون در آن ها بیابند و بخوانند.
ای نـام تـو بهترین سرآغاز
بی نام تو نامه کی کنم باز
ای یـاد تــو مـونـس روانـم
جز نام تـونیـست بر زبانم
ای کارگشای هرچه هستند
نـام تـو کلیـدهـرچه بستـند
ای هست کـن اساس هستـی
کوته ز درت درازدسـتی
ای واهب عقل و باعث جان
با حکم تو هست ونیست، یکسان
ای مـحـــرم عـالـــم تـحـیّــر
عالم ز تو هم تهیّ و هم پر
ای مـقـصـدِ هـمّـتِ بـلـنــدان
مـقــصـودِ دلِ نـیـازمـنـدان
صاحب تویی آن دگر غلامند!
سلطان تویی آن دگر کدامند؟
گنج تـوبـه بـذل، کـم نـیـایـد
وز گنج کس این کرم نیـاید
از قسمت بـنـدگـی و شـاهـی
دولت تو دهی به هرکه خواهی
هم قصّـه ی نـانـمـوده دانـی
هم نامه ی نـانوشتـه خوانی
ای عـقــل مـرا کـفـایـت از تـو
جـستـن زمـن و هـدایـت از تـو
احـرام گرفـتــه ام بـه کـویَــت
لبیک زنـان به جـست وجـویـت
احـرام شکن بسی است زنـهار
ز احـرام شـکــستــنـم نـگــه دار
هــم تــو بـه عنـایـــت الـهـــی
آن جـا قــدمــم رسان که خواهی
از ظلـمـت خــود رهـایـیـم ده
بـا نـــور خـــــود آشـنــایـیـم ده
منبع:
کلیّات نظامی گنجوی، تصحیح: شادروان وحید دستگردی،مؤسسه یمطبوعاتی علمی،تهران، چاپ دوم: مهر 1363، جلد اوّل،لیلی و مجنون، صفحات 2-8 .
منابع بیشتر:
لیلی و مجنون نظامی گنجوی(متن علمی و انتقادی)،تصحیح: دکتر برات زنجانی، انتشارات دانشگاه تهران، [بدون نوبت چاپ]،
آبان 1369 .
گزیده ی لیلی و مجنون،به کوشش: عبدالمحمّدآیتی، انتشارات وآموزش انقلاب اسلامی،تهران، چاپ اوّل: 1370 .
