عذرِ تقصیر
منّت خدای راعزّوَجلّ، که طاعتش موجب قربت است و به شکر اندرش مزید نعمت .
هرنَفَسی که فرو می رود مُمِدّ حیات است و چون برمی آید مُفَرَّحِ ذات.
پس، در هر نَفَسی دو نعمت موجود است و برهر نعمتی، شُکری واجب .
از دست و زبان که برآید
کز عهدۀ شـکرش بِدَرآید
بنده همان بِه که زِ تقصیـر خویش
عـذر به درگـاه خــدای آورد
وَرنـه سـزاوار خـداوندیـش
کس نتواند که به جای آورد
بارانِ رحمتِ بی حسابش همه را رسیده و خوانِ نعمتِ بی دریغش همه جا کشیده.
پردۀ ناموس بندگان به گناه فاحش ندرد و وظیفۀ روزی به خطای منکر نبرد .
********
ای برتراز خیـال و قیـاس و گمان و وَهم
وَز هرچه گفته اند و شنیدیم و خوانده ایم
مجـلس تمام گشت و به آخــر رسید عـمـر
مـا هـمچنـان در اوّلِ وصـفِ تـو مانده ایم
منبع : گلستان سعدی،تصحیح و توضیح: غلامحسین یوسفی(دکتر)،انتشارات خوارزمی، تهران، چاپ دوم 1369، صص 49 و 51.
منبع تصویر :خبرگزاری تسنیم .
